Rus edebiyatının Puşkinler, Tolstoylar, Turgenyevlerle “soylu edebiyatı” halini aldığı 19. yüzyıla, yoksulluğun, acziyetin, suçun, sokağın, “halkın” sesini yüklenerek damgasını vuran büyük yazar Dostoyevski’nin ölmeden önce yazdığı son romandır Karamazov Kardeşler. Tüm edebî veriminin doruk noktasıdır. Karamazov Kardeşler, yazarın inanç ve akıl çelişkisini işleyişi bakımından, roman türünün diğer örneklerinden çok İlahi Komedya, Faust gibi metinlerle karşılaştırılabilir. Romanın bir diğer önemi, Rus aile yapısındaki (Dostoyevski’nin daha önce Delikanlı romanında işaret ettiği) bozulmayı iyice gözler önüne sermesidir. İçkici, şehvet düşkünü, ahlaksız bir babanın, oğullarından biri tarafından öldürülüşü, romanın hikâyesini oluşturur. Ancak bu cinayet bile, adalet kavramının tartışıldığı zeminlerden sadece biri olacaktır. “Tanrı varsa dünyada neden adalet yok?” sorusunun, aynı zamanda derin bir acının yansıması olduğunun ifadesi gibidir tüm roman. Dünyanın her yerinden, aralarında Freud, Einstein, Kafka, Camus, Sartre’ın da sayılabileceği geniş bir okur kitlesine, ilerleyen yıllarda da edebiyat ve felsefede yeni akımlara öncülük edecektir. Yordam Edebiyat bu büyük eseri, usta çevirmen Leyla Soykut’un Türkçesiyle sunuyor.
Yorumlar