Edvard Munch (1863-1944), doğanın olduğu gibi temsili yerine duyguların ve iç dünyanın ön plana çıkarıldığı konu ve tarzları tercih eden Norveçli dışavurumcu ressam. Resimleri, 19. yüzyıl gerçekçilik ve idealizmine karşıt anti-natüralist öznelliğe sahip bir bakış açısını yansıtır. Sanatçı, duygularını ve iç dünyasını yansıtabilmek için geleneksel kuralların dışına çıkarak gerçeğin biçimini bozma yöntemini kullanmış ve öznelliği ön planda tutmuştur.
Çığlık (1893)adlı eseri, Hayatın Frizleri adlı serinin bir parçasıdır. Bu seride hayat, aşk, korku, ölüm ve melankoli gibi ögeleri işlemiştir.
Nietzsche’nin (1906) portresini yaptığı eserinde geri plandaki sarı ufuk, gerçeklikten uzak ancak Nietzsche’nin düşünce dünyasındaki keskinliği ve parlaklığı verecek şekilde tasvir edilmiştir. Nietzsche bu eserde, aşağıdaki dünyaya (gündelik koşuşturmalar) tepeden bakmak yerine “kendi dünyasına yoğunlaşacak bir açıyla” konumlandırılmış, daha çok ideal aydınlıkla (ufuk çizgisi), günlük yaşam arasında bir köprü üzerinde (entelektüel mekân) durmaktadır.
Yorumlar